E vai outra de hospital. O paciente operase dunha hernia inguinal.Él, ten 60 e pico anos, pero aÃnda se conserva ben, e a ilusión vive, e responde si fai falta, según dà él.
Está nervioso, e a primeira vez que vai a quirófano, e non as ten todas consigo, aÃnda que lle dixeron que esa operación era un lixo, claro que, coma en todo podÃa haber complicacións. Fora mellor que calaran, pois asà o home estaba mais ou menos tranquilo, pero nada, o médico explicou todo, agora xa non hai segredos profesionales.
Pero antes de entrar hai que preparala zona e darredor. Desinfectar, e depilar para previr posibles infeccións. Todo correcto, pero o problema foi que chegou unha mociña moi ben feitiña.
Non o podÃa creer, non lle podÃan mandar un enfermero?, nestes casos sempre era mellor, pois aÃnda que dentro o iban ver desnudo… preferÃa que non fose unha muller e encima nova. Dios que calvario, pero … ahora non habÃa nada que facer, él, non mandaba nada, asà que tocaba estar quietiño e caladiño. Empezou a sesión de depilación, e a enfermera vÃase con moita maestrÃa, collÃa o aparato reproductor e poñÃao pa esquerda, pa dereita, pa un lado, po outro, pra deixar todo limpiño ca cuchilla, habÃa que ir con moito coidado, non fora ser que o cortara. Pero claro tanto meneo… cedo ou tarde, algunha consecuencia tiña que ter.
Uuuuuyyyy, o home empezaba a sudar, aquelo, iba de mal en peor!Pero faltarÃa moito pra acabar? Non querÃa decir nada, pero o tema subÃa solo, e non o podÃa evitar, que vergonza! Asà que non tuvo máis remedio que decir as palabras mágicas:
– Tranquila, podelo deixar, que xa se mantén sola!!!
Aiiii! que mal me sentÃn, púxenme rojo coma un tomate, e ela non paraba de rir. Si soupera que quentura tiña eu, bueno, intuÃa, porque eu, non o podÃa esconder!
Desde logo, que apuros se pasan nesta vida. Qué sofocos pasei! Menos mal que entrei rápido para quirófano e alà xa me pasou. A verdade e que a … ejem, e unha impresentable, non me ten respeto ningún. Manda sempre ela, eu solo lle sirvo para que vaia colgada. Bueno, hai que se conformar co que hai.
Amigos, coidado nestas situacións, non son agradables, e un, non e de pedra. Claro elas como as ven todos os dÃas, xa non lle topan mérito, pero nós… mi madriña, qué ilusión!! E de esto, e do que se vive! Asà que hai que aproveitade, e vivide a vida, que e unha sola.
Pero que cousas contas! Paréceche ben para unha señorita?
Pero sí eu son tranquiliña! E o noso protagonista, o que se alterou! O pobre do home, a unha certa edad, xa se sabe… alterase un. E eso que iba para quirófano. Eu sólo transmito o que me contaron, para prevenir os posibles pacientes. Xa ves que este non e un conto de noviños. O da minga sinverguenza sí e novo, e tamén o escribo para que sirva de ejemplo para as outras mingas, ja, ja,! bicos. estou q non podo co cú.