O ambiente transcurría tranquilo e entre risas e chistes,e a compañía moi agradable. Falábase de todo e xa me doía a barriga de rír ,pero aínda non acabara o repertorio.
Contou unha historia que fora real. O caso foi que un home saleu de marcha un fin de semana, pasou unha boa noite e o que as forzas deixaban xa de acompañálo, xa que facía verdadeiros esforzos estar dereito pero un día era un día… Así que decideu á altas horas da madrugada volver para a súa casiña. Os pés xa lle doían e sólo soñaba con ver a súa camiña, era cerca así que foi dando un paseíño ca axuda da boa temperatura que o relaxaba mirando as estrelliñas. Pero algo o sorprendeu de camiño…unhas luces con un furgón aparcado, interrumpiron o seu momento.Él non se parou, porqué entendeu que o problema era dos que iban en vehículo. Máis o destino tiña algo preparado para él….
Achegouselle un guardia e dou a orden de facer a proba do alcohol, o protagonista todo tranquilo, fixo o que lle mandaban todo cheo de razón. Cumpleu e xa iba marchar cando a Benemérita o mirou con cara de poucos amigos, e o invitou amablemente a pasar ó furgón para realizar as probas pertinentes xa que esta, dera negativo. Fixo o que lle mandaban e de novo o resultado foi o mesmo.
Milagro!!! O home viña todo torcido, medía a carretera dun lado ó outro….cóstaballe traballo falar… que estaba pasando?.
Estaba claro viña como unha cuba, a culpa era dos aparatos que non medían ben pero o persoal tiña que demostrálo para poder multálo, cómo iban facer?
Máis nestas andaban cando o noso protagonista xa non daba máis de tantas veces que o fixeran subír, soplar, e baixar para tomar o aire, que nunha destas que xa estaba abaixo e co medo de ter que volver á subír co traballiño que lle costaba, achegouse á orella do axente sabedor de secadra buscar o pau para o lombo ,e mal como pudo, díxolle:
E que eu son así!!!.
marsanpilo 