Ai que bos recordos da miña xuventude, decía o noso protagonista. Quen me dera volver como de vinte anos polo menos eses sí que eran tempos!!!Porqué desde que o sol se pon, pouco día queda. Pero que me quiten o bailado…
Eso sí, paseino moi ben. Desde que enviudei e teño unha moza fai 16 anos ou 17 xa non me acordo ben… deille duro.
Recordo un día con unha que non era nada guapa, pero un día que estabámos nun hotel tuven que taparlle a boca que berraba como unha tola e eu todo avergonzado díxenlle:
Cala hoh, que ainda han pensar as da limpeza que che pego!!!.
Eso sí, valeu a pena.
Eu sempre iba preparado ca miña mantiña no coche para tratar ben a compañía, non fora a coller frío e despois non poder volver. E trataba de que marchara contenta xa que eu quería máis días. E algunha axeitábase ben, sen embargo outra había que poñéla ó rego como quen dí…
Pero dou gracias a Dios porqué non hai cousa máis bonita que a muller e que felices nos fan. Pero eu esta si esta me deixa que seguro vai ser por culpa dela…xa non quero máis enredos. Ahora xa me costan as posturitas e prefiero algo máis tranquilo, mellor ver unha película ou unha cena e menos movemento .Pero a ver que o opina o jefe jajaja.
O que me vale e que o que decido son eu, que él e un mandado jaja.
marsanpilo 